TWIVEL-TWIJFEL: Teksten Minke Soolsma, uitvoering Lucia Hebers & Minke Soolsma.
Yn it sicht fan de haven komt de twivel wer oan lân
In het zicht van de haven komt de twijfel weer aan land
It is dreech om te kiezen tusken hert en it ferstân
Het is moeilijk te kiezen tussen hart en het verstand
Dyn kompas is konfús, en de wyn is fertiisd
Je kompas is confuus en de wind in de war
Mar do moast wer foarút, ek al wist net, ek al wist net werom dat is Maar je moet weer vooruit ook al weet je niet waarom.
Yn’e loft is in fûgel, op ‘e siik nei syn âlde nest
In de lucht is een vogel op zoek naar zijn oude nest
De wyn hat him stjoert, en it ljocht hat him brocht
De wind heeft hem gestuurd en het licht heeft hem gebracht
Op it plak sil er wol komme, op it plak sil er stean
Op zijn bestemming zal hij wel komen, daar zal hij staan
Mar de twivel is der ek, is it hjoed net, dan komt it wis wol moarn.
Maar de twijfel is er ook, is het niet vandaag dan komt hij zeker morgen.
De tiid is ûneinig, dat is altyd al sa west.
De tijd is oneindig, dat is altijd al zo geweest
En de fûgels sille altyd sweve en komme nearne ta rêst.
En de vogels zullen altijd zweven en komen nergens tot rust
De tiid is ûneinig, it is net oars, it is altyd al sa west
De tijd is oneindig, dat is altijd al zo geweest
En de fûgels sille altyd sweve en komme nearne ta rêst
En de vogels zullen altijd zweven en komen nergens tot rust
Oan it ein fan de dei is de knoop wer út ‘e tiis
Aan het eind van de dag is de knoop weer ontward
It skip set de koers en de haven is wer leech, dat is it bewiis
Het schip zet de koers en de haven is weer leeg, dat is het bewijs
It eachein is dyn thús, dat te witten jout dy rest
De einder is jouw thuis; dat te weten geeft je rust
Do bist in grutte fûgel op ‘e flecht, op ‘e siik nei syn âlde nêst
Je bent een grote vogel op de vlucht, op zoek naar je oude nest
De tiid is ûneinig, dat is altyd al sa west.
De tijd is oneindig, dat is altijd al zo geweest
En de fûgels sille altyd sweve en komme nearne ta rêst.
En de vogels zullen altijd zweven en komen nergens tot rust
De tiid is ûneinig, it is net oars, it is altyd al sa west
De tijd is oneindig, dat is altijd al zo geweest
En de fûgels sille altyd sweve en komme nearne ta rêst.
En de vogels zullen altijd zweven en komen nergens tot rust
| TWIVEL-TWIJFEL: Teksten Minke Soolsma, uitvoering Lucia Hebers & Minke Soolsma. |
