Mijn hoogstpersoonlijke, vrijwel KOSTELOZE en aanbevelenswaardige succes-methode om te stoppen zonder te minderen en anderen te hinderen.
Alles wat met roken te maken heeft is voor mij een teer onderwerp. De verkoop van sigaren, sigaretten, pruimtabak en aanverwante artikelen was bij ons thuis hét middel van bestaan en dus niet-discutabel. In de tabakswinkel van mijn vader lagen de verleidelijke tabakstaafjes letterlijk voor het grijpen. Al jong was ik een verstokte roker en ik bleef stevig paffen tot m’n vijftigste verjaardag.
Veel te laat drong het voldoende tot mijn halfverteerde brein door dat ik mezelf en mijn gezin schade toebracht. Toen, met het windje van een anti-rookcampagne in de rug, besloot ik te stoppen.
Een try-out met mindering hielp niet: bij elk spanningsmoment verviel ik weer in het aangewende rantsoen van zo’n 25 sigaretten per dag van ‘s ochtends vóór het ontbijt tot ‘s avonds vlak vóór de beddedonsjes. Meedoen aan een stop-met-roken-cursus was óók geen succes: het enige wat ik er aan overhield was een nóg lager banksaldo, een groter gevoel van mislukking én een grote stapel anti-rooklectuur. Toen er nicotine-kauwgum en nicotine-pleisters op de markt kwamen en ook die weinig effect hadden, besloot ik mijn eigen stopmethode te bedenken.
Mijn probate afkickmethode omvat in het kort: De combinatie van een vaste wil om te stoppen, plus het hoofd vol anti-rookslogans *), plus flinke wandelingen in de frisse buitenlucht, plus tijdelijk een tabakspruim achter de achter, een takje zoethout tussen de kiezen, plus veel water om het oude gif en de nieuwe vieze smaak weg te spoelen.
Toch is dat takje zoethout, het overal verkrijgbare en goedkope hulpmiddel, niet de basis van mijn stopmethodiek, maar de smeerlap TABAK zelf. En wel in de oorspronkelijke gebruiksvorm, namelijk als PRUIM-tabak. In den beginne werd het tabaksblad namelijk gekauwd, gemakshalve en vanwege het ontbreken van vloeitjes en lucifers. Het is zeker: met een klont pruim achter de kiezen neemt het lichaam via het mondslijmvlies sneller dan middels een pleister of kauwgum de nog wél broodnodige hoeveelheid nicotine op.
Het grote voordeel is dat de longen niet verder verteren; een nadeel is, dat zo’n pruim nog véél smeriger smaakt dan nicotine-kauwgum. Het effect dáárvan is, dat je de smurrie in je mond zo snel mogelijk wilt uitspuwen. De enorm grote voordelen dáárvan zijn dat je minder nicotine binnenkrijgt en zo snel mogelijk wilt stoppen. HV
*) Deze stap moet je beslist niet overslaan. Want het is een hele klus om je stuk brein van 600 miljoen jaar oud (het reptielen-brein) én je zoogdieren-brein én je mensen-brein te overtuigen van het goede doel en over te halen te stoppen met deze ingesleten smerige gewoonte.
En die eigen-aardige aanpak was wél afdoende, want sindsdien raak ik geen kankerstokje meer aan. Toen ik pas met mijn eigenzinnige methode begon en m’n omgeving al op de hoogte was van het voornemen, wist buurvrouw aan mijn eega te melden dat ik stiekem toch wél rookte, want ze had me gezien met een cigarillo in de mond. Op overtuigende wijze kon ik uitleggen dat dát stokje écht geen sigaartje was maar een therapeutisch hulpmiddel: namelijk dat takje zoethout. De truc is dat je met zo’n zoethoudertje iets in de mond hebt ter vervanging van de peuk. De smaak ervan is niet vies, maar het stokje gaat tenslotte akelig pluizen en je zult de vezels uitspuwen.
