No stjert de simmer….de deade blêden falle. Aanst in keale beam — Mei it deade blêd flodderet in moskje mei, sjit fuort wer omheech —- Beam, keal en neaken. It lêste bledsje ôfskuord troch de winterwyn — It jûnsljocht dôvet. Twirjend risselet de wyn troch it toarre blêd — Witewolkejacht. Blêden dûnsje op ’t hôfke, hja tikbuoartsje wyld —
Meynt iemand desen logs te lang of groot te wesen,
die mag, indien hij wil, alleen maar weinig lesen.
Een reden sonder meer. Een regel, wel gevat,
een spreucke, waerde vrienden, is hier een groote schat.
Soo ghy daerom dit werck misschien eens quaemt te koopen,
wil ook het minste woort niet haestig overloopen,
herkauwt eer dat ghy swelght, slock niet gelijck een vraet,
maer denk meer dan ghy leest en leest meer dan er staet.
Jacob Cats (1577 -1660).
----------------------------------------------------------
as dagen tsjuster binne en nachten swart
kin hjir wêze in poarte nei wat ljocht