Ter gelegenheid van de Poëzie-week 2016 hierbij nog mijn visie op een deel van het gedicht CHINA van H.H.ter Balkt.
Een dichter kreunt, zingt
als een wilg in de wind die
hem beklimt en dwingt.
Dan zwijgt de dichter,
ademt woorden als de wilg
waar de wind muziek uit wringt.
