Anno 1138. De overleden keizer Lotharius werd opgevolgd door Koenraad II, hertog van Frankenland. Daarna werd het keizerlijk recht ook in Friesland ingevoerd. Tegelijkertijd kreeg Andreas, de bisschop van Utrecht, het voor elkaar dat de graafschappen Oostergo en Westergo aan zijn bisdom werden toegevoegd.
De Friezen trokken zich echter niet veel aan van de “papieren” overdracht van hun woongebied aan niet-Friese bisschoppen of graven.
Graaf Diederik VI was evenmin ingenomen met de verheffing van Koenraad tot keizer en de overdracht van de Friese landen aan de bisschop. Tijdens zijn kruistocht naar het Heilige Land bedong hij bij paus Innocentius II, dat de kloosters van Egmond en Rijnsburg onafhankelijk werden van het bisdom Utrecht. Daarvoor moest Friesland jaarlijks vier schellingen Friese munt afdragen.
Anno 1143. Omstreeks deze tijd ontstond een volksverhuizing van inwoners uit Vlaanderen, Zeeland, Holland, Utrecht en Friesland. Ze waren door Adolf, graaf van Holstein uitgenodigd om enige landstreken aan de Elbe te gaan bewonen. Eerder waren de Obodriten, een volksstam van woeste Wandalen, uit dat gebied verdreven. De Friezen vestigden zich in het gebied Susler, waarin de kleine stad Susle.
De Woeste Obodriten kwamen terug op het moment dat van de vierhonderd Friezen er driehonderd naar Friesland waren teruggekeerd om hun zaken af te handelen en voorraden op te halen. De overgebleven 100 Friezen in Susle werden nu aangevallen door een leger van drieduizend Wandalen. Door de moedige Friezen, aangespoord door hun priester Gerlacus, werden de aanvallen keer op keer afgeslagen. Tenslotte stelde zich Gerlacus, met nog maar 1 man naast zich, voor de stadspoort en streed zó manhaftig tegen de talrijke aanstormende benden dat die zich bebloed terugtrokken.
Gerlacus verloor een oog, en werd in de buik gestoken, maar kon de Obodriten zien wegtrekken. Later kon Graaf Adolf de restanten van de bendes Wandalen verslaan en het land uitdrijven.
Een bewerkt brokje uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
