Vandaag een gedicht in OUD-FRIES, omgezet door Wopkje fan FANSELS.
MASINEMEANEN
It swaait en wer stiivje de stringen,
dy hingjende boarsten, dy gong
fen de dea troch it miedlân,
it stappen fen acht sterke poaten
en ‘t ratteljend reau.
It skrillet, it skoddet, is ‘t rekke?
Dan ‘t skouderjend flaaikjen, de leie
fen de raaien yn rigels
en ‘t stjerren
fergearre yn stripen
de ikkers sa lâns.
Wat west hat, it weagjen, it wiuwen;
dy longerjende langstme
nei blom en nei sied;
‘t fûle fretten fen it mes;
op de stoppel tsiere de protters om ‘t miel.
J. D. DE JONG.
Het zwaait en weer stijven de strengen,
de hangende borsten, die gang
van de dood door het laagliggend land
het stappen van acht sterke poten
en het ratelend gereedschap.
Het beeft, het schudt, is het geraakt?
dan het schouderend vleien, de teugels
van de halmen in rijen
en het sterven
verzameld in stroken
de akkers zo langs.
Wat is geweest, it golven, het wuiven;
het aanhoudende verlangen
naar bloem en naar zaad;
het felle vreten van het mes;
op de stoppel vechten de spreeuwen om het maal.
