WETENSCHAP, GELOOF en SAMENLEVING OP ÉÉN VINGERNAGEL .
De mens is een nieuwsgierig beestje. Sinds Adam een appeltje voor de dorst naar kennis plukte is de mens gaan graven in zichzelf. Lijfelijk ontdekte hij allerlei organen zoals lever, hart en nieren plus diverse vloeistoffen als bloed, maagzuur, gal en ogentraan. Bij later gespit kwamen allerlei organismen zoals cellen, bacteriën en virusjes aan het licht. Ook ontdekten wetenschappelijke denkers dat er moleculen bestonden, atomen en allerlei minieme bouwsteentjes daarvan zoals elektronen, protonen, neutronen…..
Wat bleek nu? De allerkleinst-gedachte deeltjes zweven. Uw lijf en mijn lijf bestaan uit triljarden deeltjes, zwevend in een eindeloos lege ruimte. Ja, ongeveer zoals de maan in het luchtledige, draaiend om de aarde. Zoals alle planeten, bijbehorende manen en nog heel wat gruis draaiend om de zon. En dat zonnetje is- met ontelbare andere zonnen en hun aanhangsels- een minuscuul onderdeel van ‘ons’ roterende sterrenstelsel. Gewoon zonder hulpmiddel dan het blote oog kunt u er ‘s nachts al iets van zien. Sinds de oerknal, zo’n 13 miljard jaar geleden, vulde het heelal zich ook nog met ontelbare andere sterrenstelsels plus allerlei strooigoed. En: in voortdurende evolutie wordt het heelal alsmaar groter en groter. Alsof het uit-ademt, zich ontvouwt, groeit.
Er is een sterke gelijkenis in bouw tussen dat onnoemelijke grote en het onvoorstelbare kleine. Je kunt zeggen: het heelal is IN ons. Wij zijn een deel van het HEEL-AL. Allemaal: blank en bruin; christen, jood, moslim of boeddhist; man en vrouw, homo of hetero, braverik plus de allerslechtste slechterik. Een lichaam wordt even snel opgebouwd als het wordt afgebroken. Totdat de daarvoor benodigde energie té klein is. Dan houdt het materiële, lichamelijke leventje op. Evenzo zou in één inademing van de Schepper het hele heelal weer zomaar plotseling en onverwacht inéén kunnen klappen en opgaan in NIETS. Zoals het ontstaan is uit NIETS.
Albert Einstein was een diepgravende denker. Hij bedacht de relativiteitstheorie. Zijn ideeën komen er op neer, dat veel, zo niet alles van elkaar afhankelijk is. Zo zijn massa en energie, maar ook ruimte en tijd aan elkaar gerelateerd. Materie-kernen kunnen worden omgezet in enorm veel (atoom)energie. Hij formuleerde het zo: E = m c 2. Deze alomvattende formule, die je op een vingernagel kunt wegschrijven en meenemen, was een geweldig hulpmiddel voor het terrein van de wis- en natuurkunde. Daar is door het stellen van goede vragen de laatste tweeduizend jaar flinke vooruitgang geboekt.
Maar op het geestelijk gebied, voor de relaties tussen mensen en de individuele relatie met God was deze formule niet zo best bruikbaar. Opvattingen over religie zijn lang vrijwel onveranderd gebleven. Misschien werden er geen vragen gesteld. Zeker is, dat daar geen GOEDE vragen zijn of mochten worden gesteld.
Ergens vond ik nog de “vingernagel-formule”: 1 = > ∞ *) Ofwel: één is groter dan oneindig. Deze ENE in alles en allen, la ilaha illa Allah, noem ik GOD. Deze flutformule is voor mij en misschien ook wel voor U een goed geheugensteuntje bij de gedachte, dat er echt maar één schepper van het (heel)AL is. Voor mij is het zelfs een manier om te zien dat een verschillende uitleg van Gods woord, ingevoerd in kerkboeken, gewoon mensenwerk is. Maken we ons soms dáár zo onzinnig druk en boos over? Ook al geloven mensen van Tholen tot Timboektoe verschillend en gaan velen aan de andere kant van de straat: we zijn wel SAMEN op dezelfde weg. Toevallig. We leiden (of lijden) maar een heel kort leventje op dit stofje van niks in een eindeloos groot heelal. Laten we daarom maar proberen om van dat ene leventje en dat enige stofje nog iets moois te maken.
*) ∞ is het teken voor oneindig.
En: een dergelijke “thumbnail-formule” is – letterlijk op een duimnagel geschreven- simpel mee te nemen.
p.s. Als U wilt afreageren….doe dat maar elders.