Boer De Vries gong ris mei de trein.
‘Nee,’ zei de conducteur tegen hem, ‘die geit mag de trein niet in.’
‘Nee,’ sei de kondukteur tsjin him, ‘dy geit mei net de trein yn.’
‘Nou, dan bind ik hem wel achter de trein.’ zei De Vries.
‘No, dan byn ik him wol efter de trein,’sei De Vries.
‘Maar dat kan dat beestje toch niet bijhouden?’ vroeg de conducteur verontwaardigd.
Mar dat kin dat bistke dochs net byhâlde?’ frege de kondukteur feralterearre.
‘Jawel hoor.’ zei de boer en dus bond hij zijn geit achter de trein.
‘Jawol hear,’ sei de boer en dus bûn er de geit efter de trein.
Omdat de conducteur het zielig vond voor de geit, vroeg hij de machinist om niet hard te rijden.
Om’t de kondukteur it begrutlik foar de geit fûn, frege er de masinist om net sa hurd te riden.
Maar toen die in de spiegel naar achter keek, zag hij dat de geit gewoon rustig mee rende.
Mar doe’t dy yn de spegel nei efteren seach, seach er dat de geit gewoan rêstich mei draafde.
Maar omdat ze de boer een opschepper vonden, reed de trein toch maar wat harder.
Mar om’t se de boer in opskepper fûnen, ried de trein dochs mar wat hurder.
En de geit hield het nog steeds bij.
En de geit hold it noch altyd by.
Toen lieten ze de trein heel snel rijden.
Doe lieten se de trein noch hurder ride.
Vervolgens zagen ze de geit heen en weer zwaaien.
Doe seagen se de geit hinne en wer slingerjen.
‘Zie je wel dat die geit het niet bij kan houden?’
‘Sjochst wol dat dy geit it net byhâlde kin?’
‘Nee hoor,’ zei De Vries, ‘hij kan het wel degelijk bijhouden. Hij is alleen even aan het kijken, aan welke Kant hij zal inhalen!’
‘Nee hear,’ sei De Vries, ‘Hy kin it wol degelik byhâlde. Hy is allinne efkes oan it sjen oan hokker kant hy ynhelje sil!’
Met dank aan Gerard Griesel, hertaling Henk Veenstra en Baukje Miedema.
