Een bewerkt deel uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
GESCHIEDENIS van de OUDE FRIEZEN, archief
Anno 555. De Friezen en Saxers waren te dezer tijd bondgenooten van de Franken. Maar toen dezen zich, na den dood van Theodobald, Koning van Oost-Frankrijk, hunne onafhankelijkheid wilden hernemen, bleek het dat de Franken hen als onderworpene volken beschouwden. Clotarius vergaderde een magtig leger, trok den Rijn over, sloeg de Saxers en hunne bondgenooten nabij de Wezer, dwong hen weder tot onderwerping , waarbij hij al hunne landen plunderde.
Deze plundering had deze natiën met eenen grooten haat jegens Clotarius en de Franken vervuld. In het volgende jaar vielen deze volken, eene groote legermagt bijeengebragt hebbende, in de landen der Franken, alwaar zij de ijsselijkste verwoestingen van roof, brand en moord aanrigtten, zoodat nu Clotarius ook weder eene groote krijgsmagt bijeenbragt.
De Friezen en Saxers, verschrikt voor dat ontzaggelijke heer, zonden hunne gezanten, en baden om genade. Clotarius werd verzoenlijk, maar zijn volk wilde den oorlog voortzetten, en rukte verbolgen voorwaarts, door de hoop op plundering en buit aangedreven. De Saxers boden nu, als eersten aan de beurt liggende, aan Clotarius de helft van hunne bezittingen en uiteindelijk hun gehele land met al hun vee, kleederen en verdere bezittingen aan, om den vrede te bekomen. De Koning zelve wilde wel toegeven, doch zijne Franken bleven hardnekkig den strijd begeren. De veldslag was bloedig, er sneuvelden ter wederzijden eene groote menigte, en de uitkomst was dat de Franken werden geslagen door de Saxers en Friezen. Clotarius moest den vrede van zijne vijanden afbidden, nu op voor hen voordeelige voorwaarden.
De skiednis hat skiere contouren, mar kint bloedreade slachfjilden.
Oant sjen.
