Anno 435. In dat jaar had er in Friesland een vreesselijk onweder plaats, zoo van storm, watervloed als hagelslag. Sommige hagelsteenen waren een voet lang en een halve voet breed, veroorzaakten bedenkelijke schade; zijnde er veel vee door omgekomen. De zee, door stormen aangestuwd, overstroomde het land, en er verdronken meer dan zeshonderd menschen.
 
Anno 442. Om dezen tijd deden de Friezen meermalen hunne dapperheid kennen. Zij hielpen, in eenen geduchten veldslag, de Romeinschen veldheer Aetius de overwinning behalen op Attila, Koning der Hunnen, die, na vele oostelijke landen geplunderd en verwoest te hebben, met een leger van zevenhonderdduizend man in Gallie viel. Attila had reeds menige schoone stad verwoest toen Aelius hem in de vlakte van Chalons slag leverde, en wel zoo geducht, dat Attila tweehonderdduizend man verloor, en daarna aftrok.
 
Anno 449. De moeijelijke en rustelooze toestand des Romeinschen rijks maakte het onmogelijk om verafgelegen wingewesten naar behoren te bezetten en onder gehoorzaamheid te houden. Brittanje had zich aan de Romeinen onttrokken, maar werd zozeer geplaagd door de noordelijke naburen, de Picten en de Schotten, dat de Britten hulp zochten bij de Saxers, die van Nijmegen tot aan de Noordzee woonden.
 
Deze begaven zich met eene groote scheepsmagt en veel volk, zamengesteld uit Saxers, Friezen, Denen, Jutten en Angelen naar Brittanje. Daar geland zijnde, werden de Picten en Schotten door deze hulpbenden overwonnen en uit het land gejaagd.De Koning gaf aan die volken, dewelke hem gered hadden, een aanzienlijk deel gronds, in het zuidelijke gedeelte des eilands. Deze, dit land zeer vruchtbaar vindende, lokten weldra meer van hunne landslieden naar Brittanje. Al ras bleek, dat deze volken niets minder beoogden, dan de geheele onderwerping van Brittanje. Terwijl de vreemde volken zich wijd en zijd uitbreidden, sloot Hengistus, bevelhebber der hulpbenden, een verbond met de Picten om de Britten te onderdrukken.