FRYSKE SPREKWURDEN en SEI-SISWIZEN, diel 29

KLIK HIER

348. It is altyd fet yn oarmans skûtel.
Het is altijd vet in andermans schotel.

347. It boaskjen fan ‘ejongelju is swiet as it giet mei âldersried.
Het huwelijk van jongelui is zoet als het gaat met ouder-raad.

346. Wat in frjemd stik bûter, sei de boerinne, en se fiske de kat út ‘e tsjerne.
Wat een gekke brok boter, zei de boerin, en ze viste de kat uit de karnton.

345. Wat men dronken brekt, moat men nochteren betelje. 

Wat men dronken breekt, moet men nuchter betalen.

344. Wat stiller wat better, sei it wyfke en se siet mei ’t gat yn ‘e brannettels.
Hoe stiller hoe beter, zei het vrouwtje, en ze ging met het gat in de brandnetels zitten.

343. Wen dy der mar oan, poeke, sei de bakker en hy wiske mei de kat de ûne út.
Wen er maar aan poes, zei de bakker, en hij veegde met de kat de oven uit.

342. Wêr sil ik no op ta? , sei de rôt, en hy siet yn ‘e falle.
Waar zal ik nu eens naar toe, zei de rat, en hij zat in de val.

341. Wy freezje de hielmaster mear as de sykte, de pleisterlizzer mear as de pine, de flime mear as de swolm. We vrezen de heelmeester meer dan de ziekte, de pleisterlegger meer dan de pijn, de vlijm meer dan de zweer.

340. Wy sille se wol krije, sei de abbekaat, en hy tocht oan ‘e sinten.
We zullen ze wel krijgen, zei de advocaat, en hij dacht aan de centen.

339. Wa’t net dûnsje kin, jout de skuld oan ‘e skuon.
Wie niet kan dansen, geeft de schuld aan de schoenen.

338. Wa’t him as hûn ferhiert, moat ek bonken frette.
Wie zich als hond verhuurt, moet ook botten vreten.

337. Wa’t him op glêd iis weaget, moat net eamelje as hy op syn snút falt.
Wie zich op glad ijs waagt, moet niet zeuren als hij op zijn snoet valt.