Hollansk-Frysk

In Hollanner sil op fakânsje nei Fryslân.
Een Hollander gaat vakantie vieren in Friesland.
 
Tsjin in freon seit er, dat er him wol wat soargen makket om’t er gjin Frysk praat.
Tegen een vriend zegt hij, dat hij zich wel een beetje bezorgd maakt omdat hij geen Fries spreekt .
 
‘Och, dat hindert neat,’ seit de freon, ‘dan moatst mar gewoan hiel stadich Nederlâns prate. Dan sille se dy ek wol begripe.’
‘Och, dat geeft niks,’ zegt zijn vriend, ‘dan moet je gewoon heel langzaam Nederlands spreken’.  ‘Dan zullen ze je ook wel begrijpen.’
 
Sa as bepraat, die er it.
Zo gezegd, zo gedaan.
 
Yn Snits komt de Hollanner yn in kafee en bestelt wat: ‘Mag… ik… van… u… een… pilsje?’
In Sneek komt de Hollander een café binnen en doet zijn bestelling: ‘Mag… ik… van… u… een… pilsje?’
 
Seit de barman: ‘Natuur… lijk… alstu… blieft.’
Zegt de barman: ‘Natuur… lijk… alstu… blieft.’
 
De Hollanner is tige ferheard dat er de hiele jûn yn syn eigen taal bestelle kin.
De Hollander is stomverbaasd dat hij de hele avond in zijn eigen taal kan bestellen.
 
Op in stuit freget de barman oan de Hollanner: ‘Waar… komt… u… vandaan?’
Op een gegeven moment vraagt de barman aan de Hollander: ‘Waar… komt… u… vandaan?’
 
De Hollanner seit: ‘Ik…kom…uit…Zoetermeer.’ 
De Hollander zegt: ‘Ik…kom…uit…Zoetermeer.’ 
 
‘Da’s…ook… toevallig,’ seit de barman, ‘ik… kom… ook… uit…Zoetermeer.’
‘Da’s…ook… toevallig,’ zegt de barman, ‘ik… kom… ook… uit…Zoetermeer.’
 
Seit de Hollanner: ‘Maar… waarom… praten… wij… dan… Fries… met… elkaar?’
Zegt de Hollander: ‘Maar… waarom… praten… wij… dan… Fries… met… elkaar?’