Twa âldere minsken trouden.
Een ouder stel trouwde.
Yn de earste nacht fan harren houliksreis droech de neie breid in lange wite satinen nachtpon.
Op de eerste avond van hun huwelijksreis droeg de nieuwe bruid een lang, wit satijnen nachthemd.
De brêgeman seach har oan, draaide him om en foel yn sliep.
De bruidegom keek naar haar, draaide zich om en viel in slaap.
Op de twadde jûn hie se in tige seksy, trochkyk pon fan echte side oan.
De tweede nacht droeg zij een zeer sexy doorkijk-babydoll van echte zijde.
Wer seach er efkes nei har en draaide him om en foel yn sliep.
Weer keek hij even naar haar, draaide zich om enviel in slaap.
Yn de tredde nacht, hast wanhopich, gong se hielendal neaken op bêd, mar ek doe draaide hy har, hast daliks, de rêch ta en foel yn sliep.
De derde nacht, bijna wanhopig, schoot ze helemaal naakt in bed, maar ook toen draaide hij haar, bijna meteen, de rug toe en viel in slaap.
No, frege se, alhiel ferbjustere, de oare moarns by de breatafel: Wat fûnst fan myn moaie nachtpon? Nou, vroeg ze volledig verbijsterd de volgende ochtend bij het ontbijt: Wat vond je van mijn mooie nachtkleding?
Tige moai, sei hy, mar datjinge dy’tst fannacht oan hiest moat nedich strutsen wurde.
Heel mooi, zei hij, maar wat je vannacht aanhad moet nodig worden gestreken.
Taalomzettingen: Henk Veenstra, Baukje Miedema.
