Anno 1400. De Bisschop van Utrecht lukte het maar niet om de stad Groningen te bemachtigen door bemiddeling of verdrag. Daarom besloot hij dat gewapenderhand te bewerkstelligen. De Groningers wisten dat en probeerden bondgenoten als de Bisschop van Münster tot hun kamp over te halen.
In juli werd de stad zonder succes belegerd door het huurleger van Bisschop Blankenheim. Hij trok zich terug, mede door de druk van de macht van Jan van Arkel. Alleen de schans Blankeweer bleef bezet. Tussen de stad en de Bisschop werd een verbond gesloten, hetgeen een jaar lang in stand bleef. Het gevolg voor de Friezen was, dat de oorlogsdreiging vanuit het buitenland aanmerkelijk verminderde. Ook de Schieringer edelen trokken zich terug uit de bezette sterkten buiten Groningen.
Hertog Albert wilde wel een duurzaam bestand sluiten met de Friezen, maar eerst dacht hij zich zeker kunnen stellen van de heerschappij over Stavoren. De Hollandse arbeiders in deze stad hadden hun werk gestaakt en waren naar Holland teruggekeerd, vanwege slechte betaling door de Graaf en uit angst voor aanvallen door de Friezen. Toch werd een verdrag gesloten, inhoudende dat de stad onder de Hertog bleef maar dat de Friezen hun aloude rechten behielden. In deze vrede waren begrepen de positie van het klooster St.Odulfus, Terschelling, Grind, Ameland en de eilanden tegenover de Ommelanden en OostFriesland, dus het gebied tussen Lemmer tot aan de Wezer.
Vele gevluchte Vetkopers als Gerrit Kammingha en Rienk Bokkema keerden daarop terug naar hun bezittingen in Friesland. De rust naar buiten was hersteld, waardoor de Friezen hun infra-structuur en handel aanmerkelijk konden versterken. Zelfs vatten enkele Friese edelen als Godefridus Andla, Jeppe Wijbalda, Menno Houwerda en Diodurus Hania weer moed om deel te nemen aan een kruistocht naar Jeruzalem en het Heilige land. Vanwege het slechte weer belandden ze echter in Egypte en traden in dienst van de Sultan aldaar.
Anno 1403. Op 25 november (St.Catharina) verwoestte een stormvloed vele dijken waardoor vele dorpen en landhuizen onderliepen. Forse schade aan bebouwing en vee werd ook aangericht in OostFriesland en Noord-Holland.
Dit was een bewerkt brokje uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845).
