Mooglik  makke troch in nije fruchtberens technology foar âldere froulju hat in 60 jierrige kennis fan ús it libben skonken  oan in lytse poppe.

Mogelijk gemaakt door een nieuwe vruchtbaarheidstechnologie  voor oudere vrouwen heeft een 60 jarige kennis van ons het leven geschonken aan een baby.

Likernôch in moanne letter gie ik by har op kreambesite. Ongeveer een maand later ging ik bij haar op huisbezoek.

Nei in setsje hie ik de lytse poppe noch hieltyd net bewûnderje mocht. Na een poosje had ik de baby nog steeds niet mogen bewonderen.

Ik frege: ”Kin ik dyn poppe aanst sjen”? Ik vroeg: “Kan ik je kindje straks zien”?

“Noch net”, antwurde sy. “Ik sil earst kofje sette en dan kinne we noch wat byprate”. “Nog niet”, antwoordde zij. “Ik zal eerst koffie zetten en dan kunnen we nog wat bijkletsen”.

Nei wer in healoere frege ik: “Kin ik de lytse poppe no sjen”? Na weer een halfuur vroeg ik: “Kan ik de baby nu zien”?

“Nee, noch net”, andere myn freondinne. “Nee, nog niet”, antwoordde mijn vriendin.

Ik frege: “goed, mar hoenear dan wol”? Ik vroeg: Goed, maar wanneer kan dat dan wel”?

“As er gûlt”, sei se.   “Als hij huilt”, zei ze.

“Wêrom dan pas”, frege ik.  “Waarom pas dan?”, vroeg ik.

“No, it is my troch ‘t sin gien wêr ‘t ik him dellein ha, OK”?   

“Nou ik ben vergeten waar ik hem heb neergelegd, OK”?

Met dank aan Gerhard Griesel. Hertaling: Piter van der Veen.