Het carillon op de Drachtster Dam is voorzien van een gedicht van Harmen Wind. Meer gedichten in de openbare ruimte zijn er in Drachten niet te bespeuren. Maar dát kan veranderen, ook op korte termijn. En jawel…geruime tijd was de helft van het tweetalige vers ( de ABN-versie) afgedekt met een overkapping waarmee er in Dr88888888, de beoogde CULTUURstad van het Noorden, er een HALF gedicht te lezen valt.
Oktober 2015. Met een goede kwast verf is het monument ter ere van de Friese TURFSTEKERS weer opgefleurd. En het is nu even gevrijwaard van de overtrek, waardoor dit enige ( én tweetalige ) gedicht in de openbare ruimte nu in volle glorie te lezen valt *). En, o wonder….in de toekomstige cultuurnota van Smallingerland zou worden vermeld, dat het wenselijk zou zijn om meer poëzie in de openbare ruimte te vinden.
En in dát licht zou het ook wenselijk zijn als de toepasselijke voorstellen van schrijver dezes eens met een toepasselijke reachtie worden gehonoreerd. Tja, daavoor zou in de vakantie-periode 2016 door de gemeente worden “onderzocht welke mogelijkheden” daarvoor zijn.
*) 20-05-2016. Ook nu is het vers weer overkapt met een regenscherm.
Voor het toepasselijke lied TURFSTEKKERSDREAM, klik hier > Turfstekkersdream (liet)
út ierde binne wy berne
it fjoer stutsen wy út ‘e grûn
ta wolfeart woe it wetter ús drage
de loft hat in tankliet ús jûn
Harmen Wind
Uit aarde zijn wij geboren
Het vuur staken wij uit de grond
Het water droeg ons naar de welvaart
Lucht legt ons een lied in de mond
Hierbij nog een gedicht van Harmen Wind uit de bundel HEECHTIID:
Yn wêzen
Ik bin in meagere foarbygonger,
ik bin sichtber, ik bin oansprekber,
ik bin it bern dat my net ken,
ik kin net wer better.
Ik bin publyk, ik bin bewenner,
’k bin by de tiid, ik bin ferjitten wa’t
ik wêze woe. Ik bin wurch. Ik bin
it paad bjuster yn in soan en in heit.
Ik bin in blaugrize fûgel, ik bin
weiwurden foar ’t ljocht kaam,
myn fuotten binne ôfseage.
Ik bin, leafste, watsto fan wat
ik bin noch meitsje kinst.
———————————————————————————————————————————————————–
EIGEN-LIJK.
Ik ben een magere zwerver
Ik ben zichtbaar, ik ben aanspreekbaar
Ik ben het kind dat mij niet kent,
Ik word niet weer beter.
Ik ben publiek, ik ben bewoner,
ik ben wakker, ik ben vergeten wat
ik wilde zijn. Ik ben moe. Ik ben
het pad bijster van de vader en de zoon.
Ik ben een blauwgrijze vogel, ik ben
vertrokken vóór zonsopgang.
Mijn voeten zijn al weg.
Ik ben, liefste, wat jij van wat
ik ben nog kunt maken.
Omzetting: Henk Veenstra-Drachten
