FEITEN OF FICTIE ?

Er wordt wel eens beweerd dat, bij wijze van beloning voor martelaarschap, een moslimman bij het binnentreden van de hemelpoort een haram met maar liefst 72 maagden mag verwachten. Zou zo misschien, op beeldende wijze als in een fata morgana, en begrijpelijk voor al heel lang geleden overleden woestijnbewoners, worden bedoeld: een compensatie voor het opofferen van het leven vanwege het geloof ofwel een compensatie voor het verwisselen van een normaal maatschappelijk leven voor een (in vele opzichten beknot) leven in dienst van de godsdienst?

Want wat gedaan met 72 dienstmaagden? Ontmaagden? Na een maand of zo is dat gedaan en zijn de maagden geen maagden meer. Van zalig uitrusten in de hemel is dan geen sprake. De druiven zijn wel erg zuur. Want resteren er dan 72 al dan niet zwangere, merendeels misselijke moslimas? Met enorme behoeften aan baklava, augurken, zure haring met slagroom, sieraden met parelen en diamanten, zoetgeurende bloemen en heel, heel veel lieve woordjes in de oortjes? En komen er dan na 9 maanden kindertjes, misschien wel  twee en zeventig in getale? Waar dan niet alleen de moeders maar óók de veroorzaker voor zal moeten zorgen?

En wat zou een hemelse maagd zelf ervan vinden om zonder blikken en blozen ontmaagd te worden? Wat zouden 72 maagden ervan vinden als ze beurtelings gepakt zouden worden door dezelfde  sex-wellusteling? Zouden ze niet ontzettend jaloers op elkaar of eendrachtig razend kwaad worden op die voormalige knaap vanwege zijn overduidelijke ontrouw-heid en zijn minachting voor het vrouwschap? Minachting en ontrouwheid die echt niet passen bij de islamitische geloofsovertuiging? Zou iemand met zo’n instelling niet juist on-waardig zijn om het islam-paradijs binnen te treden en om de glorie van Allah te mogen aanschouwen?

En wat zou de overeenkomstige beloning zijn voor een martelares? Staan bij het opengaan van de hemelpoort voor haar 72 dienstknapen klaar om haar te gerieven? Maar die toch wél van haar verwachten dat ze voor allen kookt en het huishouden doet? En wat als haar kinderen worden afgesnauwd en afgerammeld door een legioen kerels die niet de vader ervan zijn? Is dát dan paradijselijke gelijk-waardig-heid?

Bij de optelsom van 72 dienstmeisjes ter beschikking van een moslim-meneer naast een moslimdame met 72 bereidwillige moslimknapen is er iets merkwaardigs. Naast de hemelpoort zouden op elke 2 nieuwkomers m/v steeds 144 onbezoedelde vromelingen m/v wachten. Netjes naast elkaar en niet aan elkaar zittend. Die anders later niet meer over het gewenste hemelse knapen- of maagdendom kunnen beschikken?

U zult het met me eens zijn dat er aan een dergelijke optelsom, redenering of verwachting iets niet deugt en dat het beeldende antwoord op de vraag wie of wat er in de hemel wacht, niet letterlijk maar figuurlijk opgevat moet worden. Met het plaatje van 72 mooi ge-oogde dienstmaagden ofwel -knapen aan de hemelpoort, smachtend wachtend op een te overlijden persoon wordt natuurlijk alleen maar bedoeld dat het héél, héél prettig zal zijn in die hemel.

Voor veel vluchtelingen is het gastverblijf in een ander, meestal westers land een grote verbetering. Het lijkt misschien al wat op aanwezigheid in het paradijs van Bijbel of Koran: zittend op sofa’s met groene kussens onder een wit plafond, gekleed in een zijden pyjama, schoon en helder water (uit de kraan), alle soorten vruchten in overvloed en altijd onbedorven melk ( uit de supermarkt).

Elk gastland zou nóg wat meer kunnen lijken op een paradijs als ook nieuwkomers ervoor zorgen dat de leefomstandigheden niet verpest, maar voor iedereen weldadig worden en blijven. Over een goede manier van SAMEN-leven moet alsnog wel even diep worden nagedacht, gesproken en gewerkt. Breeduit: in alle lagen van de maatschappij. Door 50% mannen én 50% vrouwen. Door iedereen en voor iedereen. 

IN VREDE, SALAAM ALEIKUM.                                                                    ANNA LIESE