Anno 808.
Twee jonge walvissen, 71/2 en 9 ½ meter lang, raakten verdwaald in de Lauwers en strandden bij Ezonstad, waar ze geslacht werden. In de Friese hoofdstad Stavoren brandde het prachtige Koninklijk slot, in 463 gebouwd door Richoldus, geheel af.
De Noormannen, toch niet afgeschrokken door het vorige verlies, verschenen in dat jaar nogmaals in de Lauwers en staken de slecht verdedigde Ezonstad in de brand. Slechts 24 huizen met een dakpanbedekking bleven ongedeerd. Vooral met hulp van de Friese hoofdstad Stavoren kon Ezonstad korte tijd daarna geheel herbouwd worden.
Intussen beraadden de Friezen, vooral die uit Stavoren, zich om de Noormannen hun plunderingen en brandstichtingen betaald te zetten. Samen met de steden Dokkum en Bolsward rustten zij een oorlogsvloot uit om naar Denemarken te zeilen. Veertien Friese schepen gingen onder zeil, waarvan er zes op de Deense en Jutse kusten roofden en plunderden. In de gevechten tegen de Denen verloren de Friezen veel volk. De overige acht schepen bezochten de kusten van Noorwegen, waar de Friezen zich tevreden stelden met het in brand steken van vele dorpen.
Daarna trok de oorlogsvloot weer op huis aan. Maar bij de Vliestroom werden ze overvallen door een zware storm, waar op lager wal vier schepen vergingen. Kort daarop kwamen de Noormannen weer om op buitengewoon wraakzuchtige en gewelddadige manier te roven en te vernielen. Nu werden de Staversen door de andere Friezen beschuldigd, dat zij de oorzaak van deze inval waren. De hoofdstad stelde de beroofden schadeloos door de overdracht van de uit Denemarken meegenomen buit.
Ook in dit jaar stierf de Friese Hertog na een korte regeerperiode van twee jaar. Daarna liet Karel de Grote de keus voor de regering over aan de Friezen zelf, waarbij Magnus Forteman als eerste het oppergezag verwierf.
Hidde. Van een reusachtige Fries, genoemd Hidde, wordt verhaald, dat hij- als boswachter van de Hertog van Brunswijk, bij het doorreizen van diens bossen eens een leeuw vond met vier jongen. Hij doodde de leeuw en bracht de welpen, waarvan hij dacht dat het wolven waren, naar de Hertog. Deze verwonderde zich zó over de kracht en de dapperheid van de Fries, dat hij hem grote landgoederen aan de Elve schonk. Hidde bouwde daarop een nederzetting met een kasteel, dat hij Hiddenakker noemde.
Zie: http://bit.ly/qdpINM
Een bewerkt brokje uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
DE STOUTE FRIES HIDDE.
Sybe Jariclis (Brouërius van Mdek,
p. 70. Kempius, p. 236. Pufendorf, append. p. 54. Andreas Cornelius, p. 75)
In dezen tijd leefde in Harlingerland een stoute Fries, genaamd Hidde. Hij trok het land uit en begaf zich tot den hertog van Brunswijk, wien hij zijne dienst aanbood. De hertog benoemde hem tot opzichter over zijne bosschen, want hij zag dat Hidde een stout en moedig man was. Op zekeren tijd dwaalde de Fries door de bosschen van den hertog. Hier vond hij een oude leeuw met vier jongen. Den oude sloeg hij dood, de jongen nam hij op en bracht ze
tot den hertog. Ze voor zijn vorst neerleggende, sprak hij: Heer Hertog! Toen ik door uwe bosschen dwaalde, vond ik een oude wolf met vier jongen, den oude sloeg ik dood, de jongen breng ik u hier tot een geschenk.
De hertog verwonderde zich zeer over de stoutmoedigheid van dezen Fries, want hij zag dat het leeuwenwelpen waren. Hij beschonk nu den Fries met land en zand omtrent de Wezer. Hier bouwde Hidde zich eene woonstede, en noemde die plaats naar zich Hiddesakker. Daar kwamen later vele Friezen hun recht halen, want oostwaarts plag Friesland zich zoo ver uit te strekken.
Hiddesakker is het stadje Hitzacker aan de Elve in het Lüneburgsche. Het geheele verhaal is blijkbaar verzonnen om zich eene verklaring te geven van den naam van dat stadje. Hitzacker ligt op Saksischen bodem, en het vertelseltje moet van Nedersaksische vinding en door de Friezen uit een Nedersaksisch boek overgenomen zijn.
