Anno 755.
De Saxers, ongelukkig onder het Frankische juk, verzetten zich tegen Pepijn en weigerden de jaarlijkse schatting van driehonderd paarden te voldoen. Ze bewapenden zich en pas na vele langdurige en bloedige gevechten werden ze overwonnen en beloofden de schatting te betalen.
Ook de Friese Koning Radbodus II toonde hierbij zijn vijandigheid tegen de Franken en Christenen. Zo groot was de druk van Radbodus ( onder meer zijn pogingen om de stad Utrecht in te nemen), dat Gregorius verhaal ging halen bij Pepijn. De Aquitanische oorlog echter belette Pepijn om krachtdadig tegen Radbodus te velde te trekken. Pepijn overwon geheel Aquitanië, maar zijn dood maakte een eind aan diens verdergaande plannen om ook de heidense Friezen mores te leren.. Pepijn liet drie zonen na: Karloman, Karel en Gillis. Karel (die wij kennen als Karel de Grote) was toen 26 jaar oud.
Anno 768.
In Friesland, groeide de hoofdstad Stavoren aanmerkelijk. De tempel en de verering van de god Stavo was hier behouden gebleven. Mede gunstig door hun ligging waren Ezonstad aan de Lauwers en Dokkenburg (het huidige Dokkum) aan de Ee. Verder bood de stad Uitgong een veilige ligplaats voor de schepen. Het stadje Wartens (nu het dorp Wartena) gaf aan de Zuidoostelijke en hoger gelegen streken vrije vaart op de Middelzee en daarmee op de Noordzee.
De Friese landbouw bleef ongewis vanwege het ontbreken van voldoend hoge dijken. Vaak ging de vruchtbaarheid van honderden akkers voor decennia verloren door één enkele overstroming. Ook de armoede en daarbij het gebrek aan goede werktuigen speelde een grote rol. Pas later, in rustiger tijden, konden de Friezen zich met groot succes op de landbouw en rustiger bezigheden dan veldtochten toeleggen.
Een bewerkt deel uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
