Beroald , van 540-597 koning over de Friezen en Saxers, zocht een reden om het gebied vrij te maken van de onderwerping aan de Franken. Hij zond gezanten naar Koning Clotarius II om de Friese onafhankelijkheid aan te kondigen. De tussenkomst van de Bisschop van Meaux voorkwam het laten vermoorden van deze bodes. Ze werden tot Christen gedoopt en vertrokken naar Friesland met eer en geschenken voor Beroald.
Deze, een oorlog verwachtende, volhardde in zijn voornemen en verzamelde al het krijgsvolg van de Friezen en Saxers. Ook wist hij Ridzert, Koning van West-Friesland, over te halen om deel te nemen. Ze verzamelden zich aan de Wezer, waar Dagobert I, zoon van Clotarius, met zijn veldheer Pepijn hen met een sterke legermacht tegemoet trok. Clotarius zelf bleef met een leger tussen Maas en Rijn wachten om Dagobert zo nodig te hulp te komen. Dagobert leed inderdaad een grote nederlaag. Hij werd gewond door een houw dwars door zijn helm van of Beroald of Pepijn. Dagobert trok zijn leger terug en riep zijn vader te hulp.
Hoewel zijn spionnen berichtten over het versterkte leger en het nog in leven zijn van Clotarius, geloofde Beroald daar niets van. Totdat Clotarius zich aan hem toonde op de andere oever van de Wezer. Beroald snauwde hem toe: “Ah! Du aede schiere bulle! Bistu der salm an fen dead wer libben wirden?” (Ha! Oude grijskop! Zijt gij daar zelf, en van de dood weer levend geworden?) Clotarius ontstak in woede en stuurde, gevolgd door Dagobert en een groot aantal Franken, zijn paard de rivier in. Beroald, dat ziende, vluchtte van de oever weg, maar werd onderweg naar zijn leger door de Frankenkoning achterhaald, doorstoken en onthoofd.
Het leger van de Friezen en Saxers vluchtte nu in grote wanorde, waarna het krijgsvolk van de Franken, moordend en alles verwoestend, het gebied overstroomde. Men verhaalt dat Clotarius zelf het bevel gaf om alle mannelijke Friezen, groter dan een slagzwaard, neer te hakken . Vrouwen en kinderen werden meegevoerd en in Frankrijk in het openbaar als slaven verkocht.
Een bewerkt deel uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
