Honden die blaffen…

De lêste tiid hat ús hûn de gewoante dat er moarns al om in oere as 4 hinne begjint te blaffen.
De laatste tijd heeft onze hond de gewoonte om al rond 4 uur in de ochtend te gaan blaffen.

Ferskate buorlju kamen al oan om te kleien oer it lawaai op dy tiid fan 'e dei. 
Verschillende buren kwamen al langs om te klagen over het lawaai op die tijd van de dag.

Op in moarn waard ik wekker fan it geblaf en ik seach nei bûten.
Op een ochtend werd ik wakker van het geblaf en ik keek naar buiten.

Ik seach dat immen wat yn 'e rjochting fan 'e hûn goaide.
Ik zag dat iemand iets in de richting van de hond gooide.

Ik klaaide my oan, slûpte de efterdoar út en rûn om it hûs hinne om de kweadogger yn 'e kraach te pakken.
Ik kleedde me aan, sloop de achterdeur uit en rond het huis om de boosdoener in de kraag te pakken.

Ik wie tige ferheard doe't ik ús buorman oantrof, dy't stientsjes nei ús hûn goaide.
Ik was erg verbaasd toen ik onze buurman aantrof, die steentjes naar onze hond gooide.

Ik frege him, wat er yn 'e goedichheid oan it dwaan wie.
Ik vroeg hem, wat hij in hemelsnaam aan het doen was.

Hy antwurde: “ik wol dyn hûn hielendal net reitsje, mar myn skoanmem is by ús útfanhûs.
En hja sei juster, dat as har sliep noch in kear fersteurd wurde soe, dat hja dán
wer nei hûs gean soe”. 
Hij antwoordde: “Ik wil je hond helemaal niet raken, maar mijn schoonmoeder logeert bij ons.
En ze zei gisteren dat, als haar slaap nog een keer zou worden verstoord, ze dán weer naar haar huis zou gaan”.

Met dank aan Gerard Griesel, hertaling Henk Veenstra en Wopkje/ Fansels