Het kan verkeren (grapke)

Twee konijntjes en een egeltje zitten ’s avonds langs de kant van de weg.
–  Twa knyntsjes en in stikelbarchje sitte jûns yn ‘e berm fan ‘e dyk.

Vraagt het egeltje: ‘Hoe komt dat nou? Je ziet altijd platgereden egeltjes op de weg liggen, maar nooit platgereden konijntjes.’
– Freget it stikelbarchje: ‘Hoe komt dat no? Je sjogge altyd platriden stikelbarchjes op ‘e dyk lizzen, mar nea platriden knyntsjes.’

‘Dat zal ik je uitleggen,’ zegt het konijn. ‘Als wij de weg oversteken en we zien twee grote koplampen aankomen, gaan we precies in het midden zitten.
– ‘Dat sil ik dy útlizze,’ seit it knyntsje. ‘As wy de dyk oerstekke en wy sjogge twa grutte koplampen oankommen, geane wy eksakt yn it midden sitten.

Als de koplampen dichtbij zijn, dan bukken we, en dan kunnen we daarna gewoon weer doorlopen.  Ik zal het je wel even laten zien.’
– As de koplampen tichtby binne, dan bûge we en dan kinne we dêrnei gewoan wer trochrinne. Ik sil it dy wol efkes sjen litte.’

Het konijn loopt de weg op. Er komen twee koplampen aan. Het konijn gaat in het midden zitten, bukt, en komt even later weer teruglopen.
– It knyntsje rint de dyk op. Der komme twa koplampen oan. It knyntsje giet yn it midden  sitten, bûcht, en komt efkes letter werom rinnen.

‘Zie je wel. Niks an.’  ‘Dat wil ik ook eens proberen,’ zegt het egeltje.
– ‘Sjochst wol. Neat oan ‘e hân’. ‘Dat wol ik er ris besykje, ‘ seit it stikelbarchje.

Het egeltje loopt de weg op. Er komen twee koplampen aan, en het egeltje gaat precies in het midden zitten. Hij bukt… en wordt finaal platgereden.
– It stikelbarchje rint de dyk op. Der komme twa koplampen oan, en it stikelbarchje giet eksakt yn it midden sitten. Hy bûcht ….. en wurdt finaal platriden.

Zegt het ene konijn tegen het andere: ‘Zie je toch niet zo vaak meer, hé, zo’n driewieler…’
– Seit it iene knyntsje tsjin de oare: ‘Sjochst dochs net sa faak mear hin, sa’n trijetsjiller….’