Kort na den dood van Julianus, die deze volken in vreeze had, staken vele Germaansche stammen het hoofd weder op tegen de Romeinen. In het bijzonder trokken de Franken, NederSaxers en Friezen, waarbij zich nog andere Duitschers voegden, over den Rijn en vielen volgens hunne oude gewoonte, in Gallïe, zijnde een gedeelte van het Romeinsche rijk, alwaar zij weder groote verwoestingen aanrigten; want roof en verwoesting ging altijd met deze strooptogten in eene groote mate vergezeld.
De Romeinen gingen wel met een leger deze roofzuchtige volken tegen, doch, daar de Batavische hulpbenden in het gevecht ontrouw werden aan de Romeinen, en tot hunne landgenooten overliepen, moesten de Romeinen, na een bloedig gevecht, eene gedugte nederlaag lijden.
De volken, die in en om Batavie woonden, als de Saxers, Wilten, Sclaven en kleine Friezen hielden niet op de Gallische gewesten der Romeinen over den Rijn te ontrustten. Zij roofden, plunderden, moordden en verwoestten aldaar op eene gruwzame wijze, varende den Rijn met schepen op, om, daar zij zulks veiligst oordeelden, hunne togten te doen, waarna zij met buit verrijkt en met bloed bevlekt terug togen. Anderen van deze natiën voeren ter zee, om op de kusten te rooven en te zeeschuiIlnen. ten einde ook Gallie van die zijde te kwellen.
Anno 170. Om dezen tijd schijnen al de volken, in deze landen en vele omliggende gewesten, steeds buitengemeen woelziek, oorlogzuchtig en voornamelijk roofziek geweest te zijn, want overal hadden verhuizingen, woelingen en onderlinge oorlogen plaats.
Friesland werd bedreigd door de Westfalingers en Engeren, die, door Iglo Lascon als Stadhouder bestuurd wordende, tegen de Friezen opstonden, doch door eene sterke krijgsmagt des Hertogs tot reden en onderwerping werden gebragt.
Een deel der Saxers voeren de kusten van Friesland om, en vielen in Gallie, waar zij weder roofden, plunderden en groote woestheid en moedwil bedreven. Maar onverwacht werden zij van de Romeinen overvallen en bijna allen afgemaakt.
Uit: Algemeene Geschiedenis van Friesland (Steensma, 1845)
GESCHIEDENIS van de OUDE FRIEZEN, archief
De skiednis hat skiere contouren, mar kint bloedreade slachfjilden.
Oant sjen.
