– Watze seit tsjin syn Hollânske freon Karel: ‘Ik kin in trúk om fergees ite te kinnen.’
Watze zegt aan zijn Hollandse vriend Karel: ‘Ik ken een truc om gratis te kunnen eten.’ – ‘Fantastysk sis’, seit Karel, hoe dochst dat dan?’
‘Fantastisch zeg,’ zegt Karel, hoe doe je dat dan?’– Ik gean nei in Restaurant, gean sitten, bestel in foargesetsje, in haadskûtel, in neigesetsje en letter nim ik alle tiid foar in bakje kofje mei konjak.
‘Ik ga naar een restaurant, ga zitten, bestel een voorgerecht, een hoofdschotel, een dessert en later neem ik alle tijd voor koffie met cognac.
– Dêrnei wachtsje ik oant slutingstiid. As hast alle stuollen op de tafels stean komt fansels de ober om te freegjen oft ik ôfrekkenje wol.
Vervolgens wacht ik tot sluitingstijd. Als bijna alle stoelen op de tafels staan komt natuurlijk een ober vragen of ik wil afrekenen.
– En dan sis ik: ‘Mar ik ha al ôfrekkenen mei jo kollega dy’t al nei hûs is. ‘En klear is kees’. En dan zeg ik: ‘Maar ik heb al afgerekend met uw collega die is al naar huis.’ En klaar is Kees.’– ‘Geweldich, sille we dat moarn ris útprobearje?’ freget Karel.
‘Geweldig, gaan we dat morgen eens uitproberen?’ vraagt Karel.– Sa as ôfsprutsen gean se de oare dei nei in nei restaurant en alles rint sa as it rint.
Zoals afgesproken gaan ze ’s anderendaags naar een nieuw restaurant en alles verloopt zoals verwacht.
– Tsjin slutingstiid komt de ober en freget oft se ôfrekkenje wolle.
Tegen het sluitingsuur komt de ober en vraagt of ze willen afrekenen.– Watze anderet: ‘Nim my net kwea ôf mynhear, mar wy hawwe al oan jo kollega betelle, dy’t al fuort gien is.’
Watze antwoordt: ‘Sorry mijnheer, maar wij hebben betaald aan uw collega die al vertrokken is.’
– En Karel heakket der oan ta: ‘En we wachtsje noch op it wikseljild!’
En Karel voegt er aan toe: ‘En we wachten nog altijd op ons wisselgeld!’
